Τα τελευταία παιδιά στη Γη 7: Η κούρσα της Αποκάλυψης

11 Όλα άρχισαν να τραντάζονται. Τα σωθικά μου άρ- χισαν να τρέμουν. Γιατί το είδα… «Το Μολάκιο» λέει με κομμένη την ανάσα η Τζουν. «Γύρισε». «Που σημαίνει ότι εμείς πρέπει να την κάνουμε» λέει ο Ντερκ. «Και ΓΡΗΓΟΡΑ». Αυτή τη στιγμή λοιπόν οι φίλοι μου είναι σταΜπουμ Καρτ τους, με τις μηχανές αναμμένες. Εγώ όμως βάζω ακόμη βενζίνη. Για στάσου – όχι, απλά μοιάζω να βάζω βενζίνη. Στην πραγματικότητα στέκομαι εκεί πέρα στην αντλία σαν υπνωτισμένος και κοιτάζω το χέρι μου. Όχι το κανονι- κό μου χέρι. Το Κοσμικό Χέρι.