Η γυναίκα και το νευρόσπαστο

P I E R R E L O U Ϋ S 28 λάμψη. Ω! Θα μπορούσε κανείς να κριτικάρει όλα τα υπό- λοιπα, να υποστηρίξει ότι η μύτη δεν ήταν «ελληνική» και ότι το πιγούνι δεν ήταν «ρωμαϊκό»· αλλά να μην κοκκινίσει κανείς από ευχαρίστηση μπροστά στις δύο γωνίες του στό- ματός της θα ήταν ανεπίτρεπτο. Αυτά σκεφτόταν, όταν ένα « ¡ Cuidao! » που πέταξε μια απότομη φωνή τον ανάγκασε να χωθεί στο άνοιγμα μιας πόρτας: μια άμαξα περνούσε με ελαφρύ τροχασμό στο στε- νό δρομάκι. Και μέσα σε αυτή την άμαξα υπήρχε μια νεαρή γυναίκα που, βλέποντας τον Αντρέ, του πέταξε πολύ απαλά, σαν να πετούσε ένα τριαντάφυλλο, το αυγό που κρατούσε στο χέρι της. Ευτυχώς, το αυγό έπεσε κυλώντας στη γη χωρίς να σπά- σει, γιατί ο Αντρέ, αποσβολωμένος από αυτή τη νέα συνά- ντηση, δεν είχε κάνει την παραμικρή κίνηση για να το πιάσει στον αέρα. Η άμαξα είχε ήδη στρίψει στη γωνία του δρόμου, όταν ο Αντρέ έσκυψε για να μαζέψει το αντικεί- μενο που του είχε στείλει εκείνη. Η λέξη Quiero διαβαζόταν ακόμη πάνω στη λεία και καμπύλη επιφάνεια του τσοφλιού, καμία άλλη λέξη δεν ήταν γραμμέ- νηπάνω του· αλλάμιαμονογραφή χαραγμένηπολύ σθεναρά, προφανώς με τη μύτη μιας καρφίτσας, συμπλήρωνε το τε- λευταίο γράμμα σαν να ήθελε ν’ απαντήσει με την ίδια λέξη.