Η επιστροφή της Πηνελόπης

29 Η Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ο Φ Η Τ Η Σ ΠΗ Ν Ε Λ ΟΠΗ Σ όταν ήθελε να με καθησυχάσει χωρίς λόγια. Το άγγιγμα του Ιταλού μού έφερε στην επιφάνεια μια πατρική μνήμη, ασφαλή. Αναστένα- ξα βαθιά. «Δεν θα δεις τίποτα, μα θα βρεις πολλά» μου υποσχέθηκε. Χωρίς να έχω δει ούτε να έχω βρει κάτι ακόμη, αισθάνθηκα έναν κόμπο στον λαιμό. Το στόμα μου γέμισε από μια αγνώριστη γεύση, που τις επόμενες μέρες θα δυσκολευόμουν να τη διώξω, ακόμα και με πικάντικα φαγητά. «Θα βρω ό,τι υπάρχει» είπα με πείσμα, μιλώντας περισσότερο στον εαυτό μου. «Έχω έρθει διαβασμένη» ανακοίνωσα στον Ιταλό δείχνοντας με το κεφάλι τους χάρτες μου. Ο Πιέρο πήρε το χέρι του από το δικό μου και το έφερε πάνω στους χάρτες. Τους έσυρε από τα γόνατά μου δίπλα του, από την άλλη μεριά του καθίσματός του, μακριά μου. «Δεν σου χρειάζονται, Πένι cara mia. * Απλώς αφέσου. Άσε τη Σμύρνη, αυτή θα σε καθοδηγήσει». Λέγοντας αυτό, έσκυψε στον σοφέρ και του έδωσε οδηγίες στην τουρκική γλώσσα. Το αυτοκίνητο έστριψε αριστερά. * «Αγαπητή μου» (ιταλικά).