Γαλάζιο (Το Βυζάντιο σε έξι χρώματα)

από το πιο σκούρο, το σχεδόν μαύρο, μέχρι το πιο ανοιχτό, το σχεδόν άσπρο. Ο ουρανός κι ο ωκεανός έχουν χρώμα καταγάλανο – κι ας μην το έχουν στ’ αλήθεια, ας μην το έχουν μέσα τους, αφού ούτε το νερό είναι γαλάζιο ούτε ο αέρας, βέβαια. Το απο­ κτούνε όταν γυρίζουν οι άνθρωποι το βλέμμα και τους κοιτάζουν. Κι όσο πιο μακριά καρφώνεται το βλέμμα, τόσο πιο σίγουρο και όμορφο γαλάζιο χρώ­ μα παίρνουνε πέλαγα κι ορίζοντες. Γιατί το γαλάζιο είναι το χρώμα της μεγάλης από­ στασης. Το χρώμα του μακριά. Του εκεί που θέλεις να φτάσεις, αλλά ποτέ δε φτάνεις. Γιατί μόλις τον πλησιάζεις τον ορίζοντα, είτε γαλανός και γελαστός σού γνέφει είτε μελανός κι απειλητικός σ’ αγριοκοι­ τάζει, αυτός ο άτιμος σηκώνεται και πάει πιο πέρα. Μαζί με το χρώμα του. Και τότε όποιος το αγαπάει το γαλάζιο χρώμα πρέπει να τα μαζέψει και να ξε­ κινήσει πάλι, να φύγει ξανά, να πάει πιο μακριά, συνέχεια πιο μακριά να πηγαίνει – γιατί κοντά το γαλάζιο σβήνει, κοντά το γαλάζιο δεν υπάρχει. Αυτή είναι η ιστορία ενός αυτοκράτορα που αγάπησε πο­ λύ το γαλάζιο, κι όλο έφευγε για να το φτάσει.