Ο φαροφύλακας

22 C A M I L L A L A C K B E R G «Ναι, ο Σαμ είναι μαζί μου, αλλά είναι λίγο αδιάθετος». Η Νάταλι σώπασε. Πολύ θα χαιρόταν να συναντήσει η Σί­ γκνε τον γιο της. Αλλά πρώτα έπρεπε να βρουν την ηρεμία τους εδώ στο νησί, να έβλεπε και η ίδια πόσο είχε επηρεαστεί ο Σαμ από αυτό που είχε συμβεί. «Ακριβώς γι’ αυτό τηλεφώνησα, μήπως μπορούσατε να με βοηθήσετε με κάτι. Δεν έχουμε πολλά τρόφιμα εδώ πέρα, δεν πήραμε τίποτα μαζί μας, και δεν θέλω να περάσω πάλι απέ­ ναντι με τον Σαμ–» Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της, γιατί η Σίγκνε τη διέκοψε. «Μα τι λες τώρα! Φυσικά να σε βοηθήσουμε με ό,τι θέλεις. Ο Γκούναρ θα βγει ούτως ή άλλως με τη βάρκα το απόγευμα, κι εγώ μπορώ να πάω να σου ψωνίσω. Πες μου μόνο τι χρειά­ ζεστε». «Αν θέλετε, πληρώστε τα εσείς και τα δίνω εγώ τα λεφτά στον Γκούναρ. Έχω μετρητά μαζί μου». «Φυσικά, καρδιά μου. Λοιπόν, πες μου τι να ψωνίσω, για να γράψω μια λίστα». Η Νάταλι φαντάστηκε τη Σίγκνε να φοράει τα γυαλιά μυ­ ωπίας, να τα στηρίζει στην άκρη της μύτης καθώς άπλωνε το χέρι για να πιάσει χαρτί και στιλό. Γεμάτη ευγνωμοσύνη, η Νάταλι αράδιασε όσα νόμισε ότι χρειάζονταν. Μαζί με μια σακούλα καραμέλες για τον Σαμ, αλλιώς θα της έκανε το Σάβ­ βατο μαύρο κι άραχλο. Ο Σαμ είχε μια φοβερή γνώση των ημερών της εβδομάδας και ήδη από την Κυριακή άρχιζε να μετράει αντίστροφα μέχρι την επόμενη σαββατιάτικη σακούλα με καραμέλες. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο, σκέφτηκε μήπως έπρεπε να πάει μέσα και να προσπαθήσει να ξυπνήσει προσεκτικά τον Σαμ. Αλλά κάτι της έλεγε πως έπρεπε να τον αφήσει λίγο ακόμη.