Ένα αστέρι πέφτει πέφτει

10 Μια μια οι χορεύτριες έπαιρναν τη θέση τους. Όλες. Εκτός από τη Λαμπιρίνα, μια μικρή μπαλαρίνα, που κρυβόταν στα καμαρίνια. – Έλα, κοριτσάκι μου, έλα, την παρακαλούσε η μαμά της, έλα, που είσαι μια κούκλα, μια οπτασία, μια ουράνια ζωγρα- φιά! Τίποτα εκείνη. – Δε θέλω να χορέψω, σου λέω. – Μα, παιδί μου, τόσον καιρό προετοιμάζεσαι γι’ αυτή τη βραδιά. – Δεν είμαι έτοιμη ακόμη. Άλλωστε, κοίτα, είμαι το πιο μικρόαστέρι τουμπαλέτου, κανείς δε θακαταλάβει ότι λείπω. – Τι λες τώρα, Λαμπιρίνα μου; Κάθε αστεράκι έχει τη δική του ξεχωριστή θέση στον μεγάλο χορό, κι αν λείψει έστω κι ένα, η παράσταση δε θα είναι καλή. Όλα τα πεφταστέρια σαν εσένα για μια τέτοια νύχτα ζουν. – Κι αν δεν τα καταφέρω; – Μα γιατί να μην τα καταφέρεις; Είσαι ένα τέλειο πεφτα- στέρι, μια τέλεια μικρή χορεύτρια. Τόσο καιρό προετοιμά- ζεσαι! Έχεις μάθει να αναγνωρίζεις πλανήτες και κομήτες, να κάνεις πιρουέτες πάνω σε πουπουλένια νεφελώματα, να κάνεις τούμπες στον αέρα και να χορεύεις πάνω σε τεντω- μένες φεγγαραχτίδες. Καμιά δεν έχει τη χάρη και την ακτι- νοβολία σου!