Είναι λάθος ή δεν είναι; Ιδού η απορία...

[ 9 ] Το παρόν βιβλίο αποτυπώνει βασικά στοιχεία από τις συζητήσεις για το σωστό και το λάθος στη χρήση της νεοελληνικής γλώσσας που δι- εξάγονται στα μαθήματά μου στο πανεπιστήμιο και σε σεμινάρια όπως αυτό της επιμέλειας-διόρθωσης στο Μεταίχμιο (προφορικά, συμβατικά γραπτά και με τη μορφή ηλεκτρονικής αλληλογραφίας). Δεν επιδιώκει να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των λαθοθηρικών καταγραφών, αλλά να αναδείξει, κατά το δυνατόν, μια διαφορετική στάση απέναντι στο σωστό και το λάθος. Το ζητούμενο, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι να επιλέξει ο χρήστης της νεοελληνικής ποιον «ειδικό» θα εμπιστευτεί ώστε να αποδεχθεί άκριτα τις απόψεις του –κάτι που επιπλέον είναι εξόχως δύσκολο, δε- δομένου του μεγάλου αριθμού των προβαλλόμενων ως ειδημόνων για θέματα γλώσσας στη χώρα μας– αλλά να ενημερωθεί για τα κρι- τήρια του «σωστού» και του «λάθους», ώστε να μπορεί να αποφα- σίσει μόνος του. Για παράδειγμα, η απάντηση στην ερώτηση «τρένο ή τραίνο;» θα πρέπει να παραπέμπει στη ρύθμιση της ορθογραφίας στη σχολική Γραμματική, σύμφωνα με την οποία οι λέξεις που προ- έρχονται από άλλες γλώσσες γράφονται με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, άρα «τρένο». Αυτός που θέτει την ερώτηση δεν προσθέτει άλ- λον ένα γλωσσικό τύπο στον κατάλογο των «ορθών» που πρέπει να απομνημονεύσει αλλά έχει την ευκαιρία να μάθει (ή να το ανακαλέσει στη μνήμη του, γιατί κανονικά αναμένεται να το έχει μάθει στο σχο- λείο) ότι η ετυμολογία ορίζει κατεξοχήν τη γραφή των νεοελληνικών λέξεων, επομένως η σχολική Γραμματική (διαθέσιμη στο Διαδίκτυο) και ένα λεξικό με ετυμολογική πληροφορία ( Λεξικό της Κοινής Νεοελ- ληνικής , επίσης διαθέσιμο στο Διαδίκτυο) αρκούν – η αναζήτηση του «ειδήμονα» περιττεύει. ε ι σαγωγη