Είμαστε αστρόσκονη

34 | Είμαστε αστρόσκονη πρώτη φορά το 1919 μια συλλογή 182 σκοτεινών νεφελωμά­ των που αποδείκνυαν πλέον ξεκάθαρα την ύπαρξη μεγάλων περιοχών με διαστρική σκόνη. Στις φωτογραφίες αυτές περιέ­ λαβε και ένα από τα πιο γνωστά σκοτεινά νεφελώματα στον αστερισμό του Ωρίωνα το οποίο λόγω του χαρακτηριστικού σχήματος που έχει ονομάζεται Νεφέλωμα Κεφαλής Αλόγου. Η μεσοαστρική σκόνη σε αυτό θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα πυκνή για να μπορεί να κρύβει το διάπλατα φωτισμένο φόντο του ουρανού. Η διάμετρος της κεφαλής είναι ένα περίπου έτος φωτός (65.000 φορές η απόσταση Γης-Ήλιου) και η απόστασή του από μας 1.200 έτη φωτός, ενώ το φωτεινό νεφέλωμα μπρο­ στά από το οποίο βρίσκεται η σκοτεινή κεφαλή φωτίζεται από το άστρο ζήτα Ωρίωνα που βρίσκεται σε απόσταση 1.300 ετών φωτός από μας. Στις αρχές λοιπόν της δεκαετίας του 1920 η αποδοχή της ύπαρξης διαστρικών νεφελωμάτων αερίων και σκόνης προσ­ διόριζε και τις τοποθεσίες όπου βρίσκονταν τα λίκνα των άστρων, δηλαδή τις τοποθεσίες της γέννησής τους. Μεγάλη σημασία για τη διαδικασία αυτή έχει η ύπαρξη των τεράστιων μοριακών νεφών στον διαστρικό χώρο, η οποία οφείλεται κα­ τά κάποιον τρόπο στην παρουσία της διαστημικής σκόνης. Η πυκνότητα φυσικά των υλικών που αποτελούν τα μεσοαστρικά αυτά νεφελώματα είναι πάρα πολύ αραιή, γιατί παρόλο που σε κάθε κυβικό εκατοστό ενός νεφελώματος υπάρχουν 10.000 άτομα, η πυκνότητα αυτή είναι δισεκατομμύρια φορές μικρό­ τερη από εκείνη που έχει ο καπνός ενός τσιγάρου.