Δράκουλας

14 | ΜΠΡΑΜ ΣΤΟΚΕΡ Περνώντας από το Λονδίνο, είχα τον χρόνο να επισκεφτώ το Βρετανικό Μουσείο και να αναζητήσω πληροφορίες για την Τραν­ σιλβανία σε διάφορα βιβλία και χάρτες της βιβλιοθήκης – θεωρώ­ ντας ότι το να αποκτήσω από πριν κάποιες γνώσεις για τη χώρα θα με βοηθούσε, το δίχως άλλο, στις δοσοληψίες μου με έναν ντόπιο ευγενή. Διαπίστωσα ότι η περιοχή που μου ανέφερε βρισκόταν στο ανατολικότερο άκρο της χώρας, ακριβώς πάνω στα σύνορα τριών κρατών, της Τρανσιλβανίας, της Μολδαβίας και της Βουκοβίνας, σε ένα από τα αγριότερα και λιγότερο γνωστά μέρη της Ευρώπης, στην καρδιά των Καρπαθίων. Δεν μπόρεσα να εντοπίσω την ακριβή τοποθεσία του πύργου του Δράκουλα σε κανέναν χάρτη ή έργο, καθώς δεν υπάρχουν ακόμη χάρτες της χώρας αυτής που να μπο­ ρώ να τους συγκρίνω με τους δικούς μας στρατιωτικούς χάρτες. Ωστόσο ανακάλυψα ότι η Μπίστριτσα, η πόλη με το κεντρικό ταχυ­ δρομείο που μου ανέφερε ο Κόμης Δράκουλας, είναι αρκετά γνω­ στή. Παραθέτω στη συνέχεια μερικές από τις σημειώσεις που κρά­ τησα, καθώς θα με βοηθήσουν να φρεσκάρω τη μνήμη μου όταν θα διηγούμαι τα ταξίδια μου στη Μίνα. Ο πληθυσμός της Τρανσιλβανίας απαρτίζεται από τέσσερις ξεχω­ ριστές εθνότητες: τους Σάξονες στα νότια, ανάμεικτους με Βλάχους, που κατάγονται από τους Δάκες· τους Μαγιάρους στα δυτικά και τους Σέκελι στα ανατολικά και στα βόρεια. Εγώ θα βρεθώ ανάμεσα στους τελευταίους, που ισχυρίζονται ότι κατάγονται από τον Αττίλα και τους Ούννους. Δεν αποκλείεται να ισχύει, γιατί όταν οι Μαγιάροι κατέλαβαν τη χώρα τον ενδέκατο αιώνα, βρήκαν τους Ούννους εγκατεστημένους στην περιοχή. Διάβασα ότι στο πέταλο των Καρπαθίων μπορεί κανείς να βρει συγκεντρωμένες όλες τις δεισιδαιμονίες του κόσμου, λες και είναι το επίκεντρο κάποιου είδους δίνης της φαντασίας. Αν αυτό αλη­ θεύει, τότε η διαμονή μου μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρουσα. ( Σημ. : Πρέπει να ρωτήσω τον Κόμη τι γνωρίζει γύρω απ’ αυτά.)