Η δικαίωση του αίματος (Pocket)

[ 25 ] «Πάνω που θα σας το πρότεινα» απάντησε ο Φοξ. Ένα λεπτό αργότερα ο Κέι και οΝέισμιθ έμειναν οι δυο τους στην αίθουσα ανάκρισης. «Να τα μαζέψω όλα;» ρώτησε ο Νέισμιθ, ακουμπώντας το χέρι του στο τρίποδο. «Καλύτερα ναι. Μπορεί ο Σκόουλς και οι δικοί του να μπουν εδώ μέσα και να τα κάνουν κώλο...» «Καθίστε» είπε ηΠιτκέθλι. Η ίδια είχε καθίσει στο γραφείο της. ΟΦοξ έμεινε όρθιος. Το γραφείο της δεν είχε πράγματα και έκανε γωνία με ένα άλλο στα δεξιά του. Σε αυτό το άλλο γραφείο υπήρχε ένας ηλε­ κτρονικός υπολογιστής και μια φορτωμένη χαρτοθήκη. Από το πα­ ράθυροφαινόταν το πάρκινγκ. Στο περβάζι δεν υπήρχαν μπιχλιμπί­ δια· ούτε οικογενειακές φωτογραφίες. Οι τοίχοι ήταν γυμνοί, με εξαίρεση μια πινακίδα «Απαγορεύεται το Κάπνισμα» και ένα ημερο­ λόγιο. «Είστε καιρό εδώ;» ρώτησε ο Φοξ. «Μερικούς μήνες». «Και πριν;» Καταλάβαινε ότι την ενοχλούσε· παραδόξως, αυτός έκανε τελικά τις ερωτήσεις. Αλλά έπρεπε να του απαντήσει αν ήθελε να είναι ευ­ γενική. «Στο Γκλενρόθες». «Στο αρχηγείο;» «Δεν θα κερδίζαμε χρόνο αν απλώς κοιτάζατε τον φάκελό μου;» ΟΦοξ σήκωσε τα χέρια του σε μια απολογητική κίνηση και, όταν εκείνη του έδειξε με το βλέμμα την καρέκλα, αποφάσισε να μην αρνηθεί για δεύτερη φορά.