Δάφνις & Χλόη

i δαφνισ & χλοη i 31 ρίσματα που ήταν μαζί με το μωρό και να πουν σε όλους πως είναι δικό τους παιδί, τη δε γίδα να την κρατήσουν στο σπίτι για να το ταΐζει. Για να είναι μάλιστα το όνομά του ποιμενικό συμφώνησαν να το φωνάζουν Δάφνι. 1 Δύο χρόνια αργότερα παρόμοια εμπειρία είχε και άλ­ λος ένας βοσκός, ο Δρύας, που ζούσε σε γειτονικό χωρά­ φι. Ψηλά στο κτήμα υπήρχε το ιερό των Νυμφών. Σ’ έναν μεγάλο βράχο, βαθουλωτό από μέσα και κυρτό απ’ έξω, ήταν λαξεμένες οι μορφές των Νυμφών, ανυπόδητες, με χέρια γυμνά μέχρι τους ώμους, μαλλιά λυμένα μέχρι τον αυχένα και μάτια γελαστά. Με τις ζώνες να σφίγγουν τις μέσες τους και στάση ανάλαφρη έμοιαζαν σαν να χο­ ρεύουν κυκλικό χορό. Η είσοδος στο ιερό βρισκόταν ακριβώς στη μέση του βράχου. Από μια πηγή ανάβλυζε νερό, που καθώς χυνόταν σχημάτιζε ρυάκι και πότιζε το ίσιωμα μπροστά απ’ τη σπηλιά, κάνοντας το χορτάρι τρυ­ φερό και καταπράσινο. Υπήρχαν επίσης κρεμασμένοι κά­ δοι, πλαγίαυλοι, σύριγγες και σουραύλια, αναθήματα βοσκών παλιότερων εποχών. 1 Σύμφωνα με τον Αιλιανό το όνομα Δάφνις πρωτοσυναντάται σε έργο του αρχαίου λυρικού ποιητή Στησιχόρου του Σικελού ( 640 - 555 π.Χ.). Αργότερα χρησιμοποιήθηκε και από βουκολι­ κούς ποιητές παράλληλα με τα ονόματα Ύλας, Tίτυρος, Αμα­ ρυλλίς κ.ά.