Ο βασιλιάς της Αβάνας

Ε κείνο το κοµµάτι της ταράτσας ήταν τοπιοβροµερόσηµείο σε όλο το κτίριο. Όταν άρχισε η κρίση το 1990, έχασε τη δουλειά τηςως καθαρίστρια.Τότε έκανε αυτόπου έκανε πολύς κόσµος: Βρήκε κοτόπουλα, ένα γουρούνι και µερικά περιστέ­ ρια. Έφτιαξε κλουβιά µε σάπιες σανίδες, κοµµάτια από τσίγκο, σιδερόβεργες και καλώδια. Κάποια τα έτρωγαν και άλλα τα πουλούσαν. Επιβίωνε µέσα στα σκατά και στη βρόµα των ζώ­ ων. Μερικές φορές δεν ερχόταν νερό στο κτίριο για µέρες. Τότε φώναζε στα αγόρια, τα ξυπνούσε από τα χαράµατα και, µε σφαλιάρες και σπρωξιές, τα ανάγκαζε να κατέβουν τους τέσσερις ορόφους και να ανεβάσουν από τις σκάλες κάµπο­ σους κουβάδες από ένα πηγάδι που, απίστευτο κι όµως αλη­ θινό, βρισκόταν στη γωνία, σκεπασµένο µε ένα καπάκι ίδιο µ’ αυτά των υπονόµων. Τα παιδιά ήταν τότε έντεκα και εννέα χρονών. Ο Ρεϊνάλδο, ο µικρότερος, ήταν ήρεµος και σιωπηλός. Ο Νέλσον, πιο εν­ θουσιώδης, µια ζωή επαναστατούσε και µερικές φορές τής φώναζε οργισµένα: «Μην µου φωνάζεις πια, γαµώτη µου! Τι θες;». Ήταν κουτσή απ’το δεξί της πόδι και λίγο καθυστερηµένη ή χαζή. ∆εν πήγαινε καλά το µυαλό της. Από µικρή. Ίσως από