Το αστέρι του διαβόλου

[ 10 ] στό. Από τη χαραμάδα το νερό κύλησε πάνωστο δοκάρι που υπήρ­ χε αποκάτωκαι από το δοκάρι έφτασε στον δυτικό εξωτερικό τοίχο. Εκεί πότισε τον σοβά και το ασβεστοκονίαμα που είχε φτιάξει πριν από εκατό και πλέον χρόνια, μεσοκαλόκαιρο και πάλι, ο Γιάκομπ Άντερσεν, άριστος χτίστης και πατέρας πέντε παιδιών. ΟΆντερσεν, όπως όλοι οι χτίστες του Όσλο εκείνα τα χρόνια, έφτιαχνε τη δική του λάσπη και τον δικό του σοβά. Και δεν είχε μόνο τις δικές του αναλογίες για τον ασβέστη, την άμμο και το νερό, είχε και τα δικά του μυστικά συστατικά: τρίχες αλόγου και αίμα γουρουνιού. Ο Γιά­ κομπ Άντερσεν ήταν της γνώμης ότι το αίμα και οι τρίχες έσφιγγαν το μείγμα και το έκαναν πιο στερεό. Η ιδέα δεν ήταν δική του, έλεγε στους άλλους χτίστες που κουνούσαν με δυσπιστία τα κεφάλια τους. Ο σκοτσέζος πατέρας του και ο παππούς του πριν απ’αυτόν χρησι­ μοποιούσαν τα ίδια συστατικά, αλλά από πρόβατα. ΟΆντερσεν, αν και είχε απαρνηθεί το σκοτσέζικο επίθετό του για ένα κοινότατο νορβηγικό, δεν έκρινε σκόπιμο να γυρίσει την πλάτη και σε εξακόσια χρόνια παράδοσης. Κάποιοι από τους χτίστες που τον άκουγαν το θεώρησαν ανήθικο, μερικοί σκέφτηκαν ότι ήταν άνθρωπος του δια­ βόλου, αλλά οι περισσότεροι γέλασαν μαζί του. Ίσως κάποιος από τους τελευταίους να διέδωσε και την ιστορία που έμελλε να ριζώσει στην τότε ακμάζουσα πόλη της Χριστιανίας, όπως λεγόταν τοΌσλο μέχρι το 1924. Ένας αμαξάς από την Γκρουνερλέκα παντρεύτηκε μια ξαδέρφη του από το Βέρμλαντ και εγκαταστάθηκαν οι δυο τους σε ένα δω­ ματιάκι με κουζίνα σε ένα από τα πολυώροφα σπίτια της οδού Σάιλ­ ντουκς, στο χτίσιμο των οποίων είχε βοηθήσει και ο Άντερσεν. Το πρώτο παιδί του ζευγαριού είχε την ατυχία να γεννηθεί με μαύρα σγουρά μαλλιά και καστανά μάτια και, επειδή οι γονείς ήταν και οι