Η μεγάλη αποτυχία της ευρωζώνης

[29] ΕΙΣΑΓΩΓΗ η Ευρώπη. Με δεδομένο αυτό το στοιχείο και τη μακροπρόθε- σμη διαδικασία της χρηματιστικοποίησης, υποστηρίζω ότι δεν επαρκεί πλέον ένας απλός μηχανισμός διαιτησίας χρεών. Εκεί- νο που χρειάζεται τώρα είναι ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που να ρυθμίζει την όλη δυναμική του χρέους. Το Κεφάλαιο 8 κλείνει το βιβλίο υποστηρίζοντας ένα παγκό- σμιο κεϊνσιανό Νιου Ντιλ. Με βάση τα επιχειρήματα που πα- ρουσιάζονται, είναι σαφές ότι μια επαρκής λύση της κρίσης του ευρώ απαιτεί εκτεταμένη μεταρρύθμιση των θεσμών της παγκό- σμιας πολιτικής οικονομίας. Χρειάζονται μηχανισμοί παγκό­ σμιας διακυβέρνησης που να μπορούν να συνεισφέρουν στον έλεγχο της προσφοράς χρήματος στην παγκόσμια οικονομία, καθώς και στην εξισορρόπηση των πλεονασμάτων και των ελ- λειμμάτων, και μηχανισμοί που να ρυθμίζουν τον ρυθμό, τη σύνθεση και την κατανομή της ανάπτυξης σε πλανητικό επίπε- δο. Η δυνατότητα των κρατών να αναπτύσσουν αυτόνομες οικο- νομικές πολιτικές αποτελεί σημαντικό και αξιέπαινο ηθικοπολι- τικό στόχο, αλλά οι προτάσεις για νέες θεσμικές διευθετήσεις, που περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο, κινούνται προς μιαν άλλη κατεύθυνση, προς την ανάπτυξη της παγκόσμιας δημοκρατίας. Η συμφιλίωση αυτών των δύο διακριτών αλλά συμβατών στό- χων οδηγεί σε ένα όραμα δημοκρατικού παγκόσμιου κεϊνσιανι- σμού.