Απο-θεοποίηση (Ο πόλεμος της θεάς 3)

[ 13 ] τόσο αναθεματισμένα διαπεραστικό. Τελευταία έμοιαζε να την κατακαίει σχεδόν ασταμάτητα. Η Καλυψώ έβλεπε τα πάντα. Τις μισές φορές η Κασσάνδρα ένιωθε λες και μπορούσε να διαβάζει τη σκέψη της. «Κοντεύει η ώρα να φύγουμε» είπε. «Είσαι σίγουρη πως θα είναι εκεί;» Η Καλυψώ έριξε μια ματιά στο ρολόι της και τίναξε τα ψίχου- λα από τις παλάμες της. «Ναι. Αν θέλει να συνεχίσει να είναι φίλος μου. Και το θέλει». «Ωραία». Παρακολούθησε την Καλυψώ να μαζεύει τα καλά- θια και τις πεταμένες χαρτοπετσέτες χωρίς να προσπαθήσει να τη βοηθήσει. Το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να τη διώξει. Η Καλυψώ μερικές φορές φερόταν σαν να ήταν υπηρέτρια. ΗΚασσάνδρα σκυθρώπιασε. Θα ήταν ωραία να είχε μία φίλη. «Δε χρειάζεται να τα κάνεις όλα εσύ, ξέρεις». «Ναι, χρειάζεται» είπε η Καλυψώ. «Εσύ πληρώνεις, εσύ βοηθάς. Δεν είσαι σκλάβα. Και δε θα έπρεπε να τα βάζω μαζί σου όλη την ώρα». Η Καλυψώ κοντοστάθηκε και έλιωσε ένα αλουμινένιο κουτί πορτοκαλάδας με τη γροθιά της. «Κασσάνδρα.Μην ξεχάσεις την υπόσχεση. Τη συμφωνίαμας». Η Κασσάνδρα χαμήλωσε το βλέμμα. «Δε θα την ξεχάσω». «Κοίτα με όταν το λες». «Εντάξει. Δε θα την ξεχάσω». «Πες το ξανά». Η σοβαρότητα μέσα σε εκείνα τα πράσινα μάτια την κρατού- σε καθηλωμένη, αιχμάλωτη. Έκανε όμως αυτό που της ζήτησε. «Θα με βοηθήσεις. Κι όταν τελειώσουν όλα και οι θεοί είναι νεκροί, θα σκοτώσω κι εσένα».