Άνδρες του αίματος

ΑΝΔΡΕΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ 27 πήγε με το μέρος των νέων επαναστατών, αλλά δεν έγρα­ ψε ποιήματα και ωδές. Τότε έγραφαν άλλοι, αληθινοί ποιητές με έμφυτο ταλέντο και πραγματικό πόνο για την πατρίδα. Όλοι πήγαν στράφι. Ουδείς τούς αναγνώρισε και ουδείς τούς μνημονεύει. Τα χαρτιά τους χάθηκαν. Όσα έγραψαν εξαερώθηκαν. Πάλι ήρθαν στα πράγματα τα θηρία του δρυμού. Σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι και ζητήσαι όχι από τον Θεό αλλά από τον προϊστάμενό τους, τον Σατανά, βρώσιν αυτοίς. Και απέναντί τους οι πραγματικοί άνδρες των αιμάτων. Όσοι δόξαζαν τον Θεό για τα λίγα και αρκούνταν μό­ νο στα απαραίτητα. Άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει, έλεγαν. Και το πίστευαν. Ώρες ατέλειωτες και χρόνια, χρόνια, να ψάχνουν στις βιβλιοθήκες να βρουν κάτι για την επαρχία τους και ν’ αντιγράφουν, ν’ αντιγράφουν, ακόμα και τα δυσώδη περιστατικά και τα φαιδρά και τα ανούσια και τα άπλυτα των παλαιών κατοίκων, όταν γράφονταν κάποτε ολοκάθαρα τα ονοματεπώνυμα θυ­ τών και θυμάτων, κι όταν ανακάλυπταν πράγματα που φώτιζαν επιτέλους ερωτήματα, κουτσομπολιά, κατηγορίες και αναθέματα ακόμα και αρχαίων συγγενών τους και ερχόταν ο κόμπος στον λαιμό τους κι έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ βλέποντας πια τώρα τόσο καθαρά, τόσο καθαρά, πόσο μπορεί η ανέχεια και η φτώχεια να γονατίσουν και να εξευτελίσουν τον άνθρωπο, αφού δεν έχει σε ποιον να προσπέσει και ποιον να ζητήσει για στήριγμα, μετέθεταν τις χρονολογίες και άλλαζαν τα ονόματα, τους έδιναν ονόματα της μακρινής Ευρώπης, ότι δήθεν ήταν περιηγη­ τές, κάτι τέτοιο, που διαπράξανε το τάδε και το τάδε,