Αίμα στο χιόνι

J O N E S B O 8 ρετικοί από τις χοντρές νιφάδες ή από το υγρό χιόνι ή από το άλλο, το τριζάτο. Και ότι στη μορφή των κρυ- στάλλων και στην ξηρότητα του χιονιού οφείλεται το ότι η αιμοσφαιρίνη του αίματος διατηρεί το ζωηρό κόκκινο χρώμα της. Όπως και να ’χει, το αίμα πίσω από το κορ- μί του άντρα μού έφερε στον νου βασιλικό μανδύα, ολοπόρφυρο, με ένα λευκό ρέλι από ερμίνα, όπως στις ζωγραφιές σ’ εκείνο το βιβλίο με τα λαϊκά νορβηγικά παραμύθια που μου διάβαζε η μητέρα μου. Της άρεσαν οι βασιλιάδες και τα παραμύθια. Ίσως γι’ αυτό μου έδωσε κι εμένα βασιλικό όνομα. Η Evening Post έγραφε πως, αν συνεχιζόταν αυτό το κρύο ως την Πρωτοχρονιά, το 1977 θα ήταν η ψυχρότερη χρονιά μετά τον πόλεμο και ότι θα τη θυμόμασταν σαν το ξεκίνημα της νέας εποχής των παγετώνων που οι επιστήμονες προέβλεπαν καιρό τώρα. Ξέρω κι εγώ; Εγώ το μόνο που ήξερα ήταν ότι ο άντρας που στεκόταν απέναντί μου θα πέθαινε από στιγμή σε στιγμή. Φαινό- ταν από το πώς έτρεμε το κορμί του. Ήταν ένας από τους άντρες του Ψαρά. Δεν είχα τίποτα προσωπικό ενα- ντίον του. Αυτό του είπα πριν σωριαστεί αφήνοντας μια μεγάλη κόκκινη μουτζούρα πάνω στον τοίχο. Αν πάντως με πυροβολήσουν εμένα ποτέ, θα προτιμούσα να ήταν κάτι προσωπικό. Δεν το είπα από φόβο μην έρθει μετά και με κυνηγάει το φάντασμά του – δεν πιστεύω στα