Άγρια φύση

J A N E H A R P E R 14 «Σχεδόν είκοσι πέντε, αν δεν κάνω λάθος». Μερικά πράγματα όμως δεν ξεχνιούνται. Ο Φαλκ ήταν στις αρχές της εφηβείας την εποχή που τα Γκίραλανγκ μονοπώλησαν τα δελτία ειδήσεων για πρώτη φορά. Τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν μαζί τους άλλες τρεις φορές τα επόμενα δύο χρόνια. Κάθε φο- ρά οι εικόνες κατέκλυζαν τις τηλεοράσεις των σπιτιών ολόκλη- ρης της χώρας: ομάδες αναζήτησης να βαδίζουν με κόπο μες στην άγρια βλάστηση, με εκπαιδευμένα σκυλιά να τεντώνουν τα λουριά τους. Τελικά είχαν βρει τα περισσότερα πτώματα. «Τι έκανε η Άλις εκεί πέρα στην άκρη του Θεού;» ρώτησε ο Φαλκ. «Είχε πάει σ’ αυτές τις εκδρομές που οργανώνουν οι μεγά- λες εταιρείες για την ενίσχυση του ομαδικού πνεύματος και της συνεργασίας μεταξύ των εργαζομένων». «Πλάκα μού κάνεις;» «Δυστυχώς, όχι» είπε η Κάρμεν. «Άνοιξε την τηλεόραση, είναι στις ειδήσεις. Έχουν καλέσει μια ομάδα από έμπειρους διασώστες». «Περίμενε λίγο». Ο Φαλκ σηκώθηκε από το κρεβάτι και φόρεσε ένα μακό πάνω από το μποξεράκι του. Έκανε ψύχρα. Πήγε ξυπόλυτος μέχρι το καθιστικό και άνοιξε την τηλεόραση σε ένα ειδησεογραφικό κανάλι εικοσιτετράωρης ενημέρωσης. Ο κεντρικός παρουσιαστής μιλούσε για την κοινοβουλευτική δρα- στηριότητα της ημέρας. «Δεν είναι τίποτα. Κάτι από τη δουλειά. Κοιμήσου πάλι» άκουσε ο Φαλκ την Κάρμεν να μουρμουρίζει στ’ αυτί του και συνειδητοποίησε ότι μιλούσε σε κάποιον που ήταν δίπλα της. Αυτόματα την είχε φανταστεί στο κοινό τους γραφείο, στριμωγ- μένη πίσω από το τραπέζι που είχαν βάλει κολλητά στο δικό του τρεις μήνες πριν. Έκτοτε συνεργάζονταν στενά – κυριολε- κτικά και μεταφορικά. Όταν η Κάρμεν τεντωνόταν, κλοτσούσε