Το στικάκι που μας κορόιδευε

τα παράτησα όλα. Γύρισα τώρα τον Σεπτέμβρη από το Πήλιο, έλε­ γα δεν θα μπορώ να γράψω, και τελικά το μόνο που έκανα με ευχα­ ρίστηση ήτανε να γράφω. Και παρ’ όλη μου την κακή διάθεση, όταν έγραφα, φεύγαν όλα από τον νου μου και είχα μόνον τον ήρωά μου να σκέφτομαι. Αφού όταν έπεφτα στο κρεβάτι –το μεσημέρι το έκα­ νααυτό–, σκεφτόμουνασκηνήσκη­ νήκαιμετάτηνάλλημέρατηνέγρα­ φα. Κι έτσι κατάφερα να το τελειώ­ σω και το θεώρησα θαύμα, γιατί πραγματικά δεν ήμουνα σε κατά­ σταση να γράψω. Ε. Μπ.: Άρα όλη η περιπέτεια | με τις χαμένες 80 σελίδες κράτησε έναν χρόνο. Ποιος ήταν ο πανικός σου; Ο πανικός μου ήτανε πώς θα μπο­ ρέσω να ξαναθυμηθώ αυτές τις 80 σελίδες, και τον τρόπο που τις είχα γράψει. Θυμόμουνα τον ήρωα και τα υπόλοιπα, αλλά πώς τα είχα γρά­ ψει; Είχα αγαπήσει τον ήρωά μου και τον έβλεπα και στον ύπνο μου, δεν ήθελα να τον αφήσω. Δεν ήθε­ λα να γράψω άλλο βιβλίο∙ να πω ότι δεν θα ξαναγράψω τίποτα, το είπα. Αλλά ότι θα γράψω άλλο βι­ βλίο ούτε καν το σκέφτηκα. Ε. Μπ.: Ήθελες δηλαδή να πεις αυτή την ιστορία και την είπες με τον καλύτερο τρόπο τώρα που τη διάβασα. Όταν ήρθαμε με τον Άγγελο που δεν βρήκαμε τίποτα και το στικάκι μάς κοιτούσε και μας κορόιδευε, είπαμε ότι αποδώ και πέρα θα παρακολουθούμε τι γράφεις, γιατί με την τεχνολογία έχουμε τον τρόπο, κι ό,τι γράφεις θα έρχεται στο Μεταίχμιο μαγικά. Μουτηνέδινεαυτό, γιατί μόλιςάνοι­ γα το κομπιούτερ, έλεγε αυτό, έχε­ τε 20 μέρες χωρίς να γράψετε, 50 μέρες χωρίς να γράψετε, έχετε 100 μέρες... Ε. Μπ.: Σε παρακολουθούσαμε συνεχώς! Απελπισία μου ’ρχότανε, αλλά δεν σου ’λεγα και να το βγάλεις. Ύστε­ ρα όταν ξανάρχιζα, καλωσορίσατε και πάλι μου έλεγε στο πάνω μέ­ ρος της οθόνης. Ε. Μπ.: Πώς σου φαίνονται όλα αυτά τα κόλπα που μας προσφέρει η τεχνολογία; Δεν ξέρω, απορώ... Ε. Μπ.: Και τώρα που τέλειωσε η περιπέτεια και το βιβλίο έχει πάρει τον δρόμο του για έκδοση, πώς νιώθεις; Νιώθω λιγάκι άδεια... Μου λείπουν οι μέρες που έγραφα κι ούτε θέλω να αρχίσω άλλο. Αυτό που περιμέ­ νω τώρα είναι να βγει το βιβλίο και να αρέσει στα παιδιά. * ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΗΣ ΆΛΚΗΣ ΖΈΗ ΈΝΑ ΠΑΙΔΊ ΑΠΌ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΆ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΙΣ 14/11. ΕΊΧΑ ΑΓΑΠΉΣΕΙ ΤΟΝ ΉΡΩΆ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΈΒΛΕΠΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΎΠΝΟ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΉΣΩ. ΔΕΝ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΆΨΩ ΆΛΛΟ ΒΙΒΛΊΟ, ΝΑ ΠΩ ΌΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΡΆΨΩ ΤΊΠΟΤΑ, ΤΟ ΕΊΠΑ. ΑΛΛΆ ΌΤΙ ΘΑ ΓΡΆΨΩ ΆΛΛΟ ΒΙΒΛΊΟ ΟΎΤΕ ΚΑΝ ΤΟ ΣΚΈΦΤΗΚΑ. 6 |