Αιχμές - Τεύχος #1

LIZE SPIT Το φτυάρι ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΚΛΑΙΡ ΝΕΒΈ, ΕΎΗ ΣΙΟΎΓΓΑΡΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΊ ΣΤΙΣ 31/10 Η 27χρονη Εύα αποδέχεται την πρόσκληση ενός παιδικού της φίλου και επιστρέφει στον γενέθλιο τόπο της, ένα φανταστικό μικρό φλαμανδικό χωριό, στην επαρχία της Αμβέρσας. Στο πορτ μπαγκάζ του μικρού αυτοκινήτου της κουβαλάει ένα μεγάλο κομμάτι πάγου και στην ψυχή της όλα τα τραύματα του παρελθόντος ακόμη ανοιχτά. Ένα υβρίδιο μυθιστορήματος ενηλικίωσης, θρίλερ μυστηρίου και μαύρης κωμωδίας – ένα λογοτεχνικό ντεμπούτο που μεταφράστηκε σε όλη την Ευρώπη. «Θα ρωτήσεις αν μπορούμε να στήσουμε την πισίνα; Πρέπει να φανεί ότι το ζητάς κι εσύ, έτσι έχουμε περισσότερες πιθανότητες να μας αφήσουν» λέει η Τέσι. Έχει μια ουλή γύρωαπό τα χείλη. Στην πραγματικότητα, όλο της το στό- μαείναι μιατεράστιαουλή. Ότανήταν τριών χρονών, ένακαλοκαιρινόβράδυ με κουφόβραση, είχε προσπαθήσει να μας φτάσει, τον Γιόλαν κι εμένα, πάνω στο ποδηλατάκι της. Ντυμένη μονάχα με το μαγιό της, βάλθηκε να τρέχει ξο- πίσω μας, στον δρόμο του Μπρέιγ, όταν μια πέτρα μπλόκαρε ξαφνικά την μπροστινή της ρόδα. Η Τέσι έκανε τούμπα πάνω από το τιμόνι και χτύπησε στο έδαφος με το κεφάλι, με τα χείλη για τροχούς προσγείωσης. Κρέμονταν πάνωστοπιγούνι της, συνδεδεμένα χάρη σε μια λεπτή λωρίδα σάρκας. Φυσικά, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, λες και υπάρχουν καλές ή κακές στιγ- μές γιανασυμβεί έναδράμα, ομπαμπάς και ημαμάετοιμάζονταν ναβγουν. Είχαν φορέσει τα καλά τους. Η Άννα, η μπέιμπι σίτερ, δεν είχε φτάσει ακό- μη. Ο πατέρας της, ο γείτονάς μας, έφερε την Τέσι στο σπίτι, αφού πρώτα της έδεσε μια γραβάτα κάτω από το σαγόνι για να συγκρατήσει το όλο σύ- στημα στη θέση του. Της έραψαν το στόμα στα επείγοντα. Αλλά καθώς η χειρουργός είχε κι εκείνη να πάει κάπου –σύμφωνα με την εκδοχή της μαμάς–, την ξεπέταξε στα γρήγορα και το κάτω χείλος είχε μείνει ελαφρώς στραβό. Αλλά ήταν από τα στραβά που δεν προσέχει κανείς αν δεν το ξέρει. Η Τέσι ανασηκώνεται στο κρεβάτι της, κουνάει τη χιονόμπαλα που είναι ακουμπισμένη στο κομοδίνο της, ξαπλώνει πάλι και περιμένει μέχρι να ξα- ναπέσουν στον πάτο όλες οι λαμπερές νιφάδες. Αυτή η μπάλα παίζει τον ρόλο του κουμπιού «αναβολή» στο ξυπνητήρι. Κάθε πρωί η Τέσι βάζει τέλος στον ύπνο της με έναν συγκεκριμένο αριθμό έντονων χιονοπτώσεων. MATTEO STRUKUL Καζανόβα Η σονάτα των ραγισμένων καρδιών ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΣΤΈΛΛΑ ΠΕΚΙΑΡΊΔΗ Ο ιταλός μπεστελερίστας συγγραφέας MatteoStrukul αφηγείται τις περιπέτειες του Καζανόβα και τις δολοπλοκίες σε βάρος του, στην παρακμιακή Βενετία του 18ου αιώνα, αλλά και την ιστορία των διάφορων γυναικών –δυνατών και αξέχαστων– που ουσιαστικά είναι οι πραγματικές πρωταγωνίστριες αυτού του περιπετειώδους μυθιστορήματος εποχής. «Ο Τζάκομο Καζανόβα επέστρεψε!» Και αυτή ήταν η αρχή του τέλους. Και μόνο στο άκουσμα του ονόματος, ο Πιέτρο Γκαρτσόνι πετάχτηκε όρ- θιος και κόντεψε σχεδόν να ρίξει το μελανοδοχείο στο πάτωμα. Λάσκαρε ακόμα περισσότερο τον κολλαριστό γιακά του, με τον φόβο πως δεν θα κατάφερνε να πάρει ανάσα, και άνοιξε τα κουμπιά του μακριού του μαύρου φράκου. Ο Τζάκομο Καζανόβα: τι θράσος! Οάνθρωπος εκείνος ήταν σκέτησυμφορά. Ταχούγια του, η κακή του επιρ- ροή στις γυναίκες, οι φήμες που κυκλοφορούσαν σχετικά με το ότι περιβαλ- λόταν από σκοτεινές δυνάμεις… Τα τελευταία νέα τον ήθελαν να είναι στη Βιέννη! Ξαναθυμήθηκε έναν χρόνο πριν, όταν ο Τζάκομο Καζανόβα είχε εγκαταλείψει τη Γαληνοτάτη: Ο Γκαρτσόνι είχε επιτέλους βγάλει μια ανάσα ανακούφισης, καθότι ο άντρας εκείνος ήταν σαν πανούκλα και λιμός συνά- μα. Μεταμόρφωνε σε θάνατο και θρήνο οτιδήποτε κι αν άγγιζε. Βέβαια, ο λαός τον αγαπούσε, οι γυναίκες έκαναν σανπαλαβές γι’ αυτόν, οι κύκλοι των διανοούμενων και των καλλιτεχνών έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν αντιή- ρωα επαναστάτη, κι επομένως έναπρότυπο. Μα ο Καζανόβα ήταν συμφορά για την τάξη και την πειθαρχία. Και, σε μια πόλη όπως η Βενετία, μονάχα ο Θεός ήξερε πόση τάξη και πειθαρχία ήταν απαραίτητες. Η Δημοκρατία, που ανάμεσα σε μπαρμπουτιέρες και τζόγο, θέατρα και μπουρδέλα, σαλόνια και ταβέρνες έμοιαζε με πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί, ήταν μια πόλη ασταθής και ρευστή σαν το νερό της λιμνοθάλασσας πάνω στο οποίο είχε γεννηθεί, μιαγυναίκαλάγνακι έτοιμηναπαραδοθεί σεόποιονγνώριζεκαλύ- τερα απ’ όλους τα χούγια της και τις ιδιαιτερότητες των τρόπων της. Εν ολίγοις, από έναν άνθρωπο σαν κι εκείνον μπορούσε κανείς να περι- μένει σχεδόν τα πάντα. Γι’ αυτό η είδηση της επιστροφής του ήταν τόσο ευπρόσδεκτη όσο η ανακοίνωση μιας επιδημίας ευλογιάς. ΞΈΝΗ ΛΟΓΟΤ Ε ΧΝΊ Α Α ΙΧΜΉΣ | 15 « « » »